Küfeki taşı, Roma ve Bizans döneminde kullanılmaya başlanan; Osmanlı’nın, özellikle de Mimar Sinan’ın elinde zirveye ulaşan, Dünya’da “İstanbul taşı“, Osmanlı’da ise “Bakırköy Taşı“, olarak anılan, maktralı kalker ya da lümaşelli kalker olarak bilinen ve 2 bin-2 bin 500 yıl gibi uzun bir zaman ayakta kalabilen bir taştır.

Kullanımı gibi ismi de (Küfeki ya da Köfeki) eskilere dayanır. Kökeni yeni Yunanca kufaki “ponza taşı veya talk” sözcüğünden alıntıdır. Eski Yunanca koupholipermthos “bir tür hafif ve süngersi taş” sözcüğüyle eş kökenlidir. Bu sözcük eski yunanca kouphos “kof, hafif” sözcüğünden türemiştir. Günümüzde çabuk kırılan taş, sünger taş, gevrek, yumuşak, kof anlamlarına gelmektedir.